لسیتین به عنوان یک منبع منسجم از فسفولیپید های زیستی قابل دسترسی به انواع ماهیهای دریایی، لابسترها، میگوها و ماهی ها شناخته شده است. لسیتین نقش تعاملی در جذب کلسترول روده ای را دارد که به بهبود رشد و بقای گونه های آبزی پروری کمک می کند. مزایای لسیتین به ویژه در رژیم های غذایی گونه های آبزی جوان ظاهر می شود. علاوه بر لسیتین به عنوان منبع فسفولیپید ها، کولین و آنزیم باعث افزایش رشد و بقای ماهی های لاروی می شود.
لسیتین تاثیر مثبتی بر رشد سلامت ماهی قزل آلا، به خصوص در جایی که چربی به رژیم اضافه شده دارد. اضافه کردن لسیتین به جلوگیری از اختلالات متابولیسم کبدی میگو و ماهی که در حال حاضر از دژنرسانس رنج می برد، باعث بهبودی سریع می شود.
لسیتین ماهی احتمالا منبع امیدوار کننده اسیدهای چرب امگا ۳ و کولین به ویژه برای DHA است. رژیم های غذایی حاوی فسفولیپید ها در ماهی ها باعث افزایش کارایی مصرف چربی برای رشد می شوند. رژیم های حاوی ۱٪ روغن ماهی در ترکیب با ۴٪ لسیتین سویا می توانند به عنوان یک ترکیب برای خوراک باشند. لسیتین سویا غنی از اسیدهای چرب امگا است.
استفاده از لسیتین ها در برنامه های تغذیه حیوانات گنجانده شده است. لسیتین برای حفظ میزان چربی و آب در امولسیون تحت برنامه های مختلف استفاده می شود. در خوراک حیوانات، چربی ها (به عنوان یک منبع انرژی) باید با دانه های روغنی، پروتئین و ویتامین ها استفاده شوند و لسیتین لازم است برای اینکه این چربی به اندازه توسط حیوانات مصرف شود. علاوه بر این، لسیتین باعث انتقال ویتامین های محلول در چربی به جریان خون می شود. بنابراین برای پرورش حیوانات به طور کلی حیاتی است.
لسیتین: جذب ویتامین های محلول در چربی و سایر مواد مغذی را بهبود می بخشد. باعث کاهش ناباروری، از دست دادن وزن، کتوز و تولید شیر پایین در حیوان می شود. در طول مدت تقاضای انرژی بالا به عنوان تامین کننده انرژی به نژادهای شیری اعمال می شود. مقدار چربی شیر و خروجی را افزایش می دهد.
درباره این سایت