ژله (Jelly) یا لرزانک، آب میوه پخته شده در شکر حاوی ژلاتین که در هوای سرد منعقد میشود. ژله نوعی دسر است و فرآورده کلاژن است که به عنوان ژلاتین نیز شناخته می شود. در حال حاضر ژله بیشتر به صورت پودر ژله یافت میشود که باید آن را با آب سرد و گرم مخلوط و در یخچال منعقد کرد. ژله فواید زیادی برای بدن دارد از جمله این فواید:
بهبود سلامت پوست، کمک به عملکرد دستگاه گوارش، تسکین درد مفاصل، حفظ استخوان های سالم، بهبود کیفیت خواب و.
ژله از ۴ ماده اصلی تشکیل شده است: میوه، شکر، پکتین و اسید.
تشکیل ژله به مقدار مناسب هر یک از این مواد بستگی دارد.هر چه اسیدیته آب در ژله بیشتر شود مقدار شکر مورد نیاز کمتر است. ژله هایی که آب اسیدی بیشتری دارند بهتر می بندند.
قدرت یک ژله بستگی به تداوم و استحکام ساختار آن دارد. در یک محیط اسیدی میزان ته نشین شدن قند ضروری است. اسید سیتریک یا آبلیمو به روند حل شدن ژله کمک می کنند. اسید سیتریک همچنین برای ایجاد طعم میوه ها در ژله استفاده می شود.
اسید برای فعال کردن پکتین برای تنظیم ژله لازم است و قند را به شکر تبدیل می کند (برای حل کردن قند لازم نباشد ژله جوشیده شود). اگر اسید کافی نباشد، ژل تشکیل نمی شود و اگر بیش از حد وجود داشته باشد، ژله حالت مایع نخواهد گرفت. زغال اخته، هلو، گلابی اغلب میوه های کم اسید هستند. برای ژله این میوه ها می توان از اسید سیتریک یا آبلیمو برای افزایش سطح اسید استفاده کرد. ۱۵ میلی لیتر (۱ قاشق غذاخوری) به ۲۵۰ میلی لیتر (۱ فنجان) آب آماده اضافه کنید.
درباره این سایت